Aparaty lutowane i grubołukowe

Aparat grubołukowy złożony jest z pierścieni na zębach trzonowych lub/i przedtrzonowych oraz grubego drutu. Miejsce jego zamontowania jest zależne od leczonej wady – najczęściej to podniebienie, jednak zdarza się również zakładanie go np. w przedsionku jamy ustnej, m. in. przy korekcie tyłozgryzu.
Aparat grubołukowy przeważnie stanowi wsparcie dla aparatów cienkołukowych, czyli tych, które kojarzymy jako standardowe aparaty stałe. Nazwa grubołukowy wzięła się z kolei od rodzaju drutu, z którego wykonane są jego elementy – są zdecydowanie grubsze, niż standardowy drut widoczny w aparacie stałym.

Aparat lutowany to element wspierający leczenie wad zgryzu. Najczęściej lutuje się go do pierścieni założonych już na zęby trzonowe. W momencie doboru elementów wspierających leczenie, często wybrać można pomiędzy wkładanymi a lutowanymi. Stąd też często w kontekście aparatów lutowanych mówi się o aparatach stałych. Czy prawidłowo? Jest on wprawdzie przymocowany w jamie ustnej bez możliwości jego swobodnego wyjęcia, jednak standardowo aparatem stałym nazywamy całą konstrukcję, która ma prowadzić do zlikwidowania wady zgryzu, i na założenie której decydują się pacjenci na etapie wyboru sposobu leczenia.